Wie doet het niet? Stiekem op de rand van je sneaker trappen om deze snel uit te krijgen. Nike heeft nu een ‘clever’ model schoen ontworpen. De Nike GO FlyEase faciliteert mensen die hun handen niet kunnen – of willen – gebruiken. De schoen past zich dus op het aantrekgedrag aan, zo was te lezen op de website.
Simpel
Het ontwerpteam van de ‘schoen on the go’ heeft er om moeten lachen dat iets zo simpel kon zijn, dat ze dit niet eerder bedacht hadden. Natuurlijk was er wel de slip-on, maar het gaat hier om de combinatie van het aantrekken van een sneaker en dus het gedrag van de gebruiker. De functie van de schoen verandert niet, het wordt niet plots een pantoffel, want die kreeg je altijd al makkelijk aan en uit. De sneaker behoudt de originele kenmerken en krijgt er een gebruiksdimensie bij.
Vorm volgt functie
De functie van de schoen is in eerste instantie gericht op lopen, je voeten te beschermen. De vorm (het ontwerp) volgt de functie (de schoen). In dat geval wordt de ervaring van het ‘in gebruik nemen en zo overgaan tot functie’ verbeterd. Denk ook bijvoorbeeld aan het fantastische verpakkingsmateriaal van Apple-producten, ook ontworpen voor het gemak in de aanloop naar ingebruikname. Zo wordt ingebruikname een onderdeel van de gehele functie en dat vind ik bijzonder knap in het ontwerp- en denkwerk.
Human centric design
Laten we eerlijk zijn: bij veel zaken is ‘ingebruikname’ nog steeds erg irritant als handeling an sich. Natuurlijk heeft user experience design, intuïtief design en human centric design daar al enorme verbeteringen in aangebracht. De ontwerpbenadering komt steeds meer in evenwicht door empathie voor de gebruiker in te bouwen, door inzichten in de manier waarop mensen met producten binnen hun omgeving omgaan. In Wennen aan wenden stel ik niet voor niets dat wendbaarheid alles te maken heeft met patroonherkenning en daarvan gebruik te maken als mens, merk en ook bedrijf. Nike heeft nu iets gedaan met bredere gebruikersimpact, waarbij meerdere, zeer diverse gebruikers baat hebben. Want er zijn legio redenen te bedenken waarom mensen niet bij hun voeten kunnen.
Mogelijkheden centraal
Er zijn allerlei wiskundige vergelijkingen gebruikt in het design van de sneaker, zo vertelt het team in een video. Ze hebben weken nagedacht over de ‘eenvoud’. Dat proces had als focus ‘de meest extreme omstandigheden’, maar het uiteindelijke effect van die eenvoud sijpelde door naar het gemak voor iedereen en een veel bredere toepasbaarheid. Aan de ontwikkeling en de bewegingen binnen het design-landschap kunnen we een voorbeeld nemen als het gaat over het voldoen aan expliciete en impliciete behoeften en verwachtingen. Want dat zit in de ervaring. Dat is wendbaarheid. Goed design op ieder terrein scheelt in tijd, kosten en stelt altijd de eigen mogelijkheden centraal.
Organisatiedesign
Zo zouden we binnen organisatiedesign ook beter naar zaken kunnen kijken. Door integrated thinking-beslissingen te nemen op basis van hoe mensen hun taken het beste kunnen, willen en moeten uitvoeren, in plaats van te verwachten dat gebruikers hun gedrag aanpassen om tot goed functioneren te komen. Stel de mogelijkheden centraal. Zeker met het oog op hybride werken is dit een must.
De tijd is aangebroken voor intuïtief en mensgericht organisatieontwerp. En vanzelfsprekend komen daar experiment aan te pas, rigoureuze tests met veel fouten …..en erom kunnen lachen dat het eigenlijk zo simpel kan zijn. Nike gaf ons vast een inkijkje.
